بلای بدیه و از دیدِ من یکی از اون چیزاییِ که اگه نتونی یه پاک کن برداری و از تو فکر و ذهنت پاکش نکنی مثل جوهری میمونه که توی یه آب زلال میریزی ، بسرعت پخش میشه و همه جا رو تیره میکنه ، هر رفتاری را در طرف مقابل با اون تردیدی که داری میسنجی و بعد از مدتی به باورت تبدیل میشه و زندگیتو سیاه میکنه.
فقط هم در روابط زن و مرد نیست ، دوستی ، خانواده ، همکاران ... بهترین راهش هم اینه که همون لحظه که اومد سراغت ، بدون حاشیه و شفاف با او حرف بزنی ، از تردیدهات بگی و یا اونا رو برطرف کنی و یا تایید بشه که تردیدتون بحق بوده ، چه تایید بشه و چه رد ، در هر دو صورت روح خودتون شفاف میمونه (حتی اگر طرف مقابل بپذیره که تردید شما بی مورد نبوده) ، اطمینان از اینکه چه اتفاقی افتاده باعث میشه آرامش بهتون برگرده.
گاهی تردید هست حرف هم هست ولی توان گفتنش نیست..
امیدوارم توان گفتنش هم بوجود بیاد!