قدمِ اول !

از نظرِ من قهر کردن در زندگی مشترک موضوع قابل قبولی نیست ، وقتی میشه حرف زد و مشکل را برطرف کرد ، قهر مفهومی نداره (به استثنا مواردی که با حرف هم دیگه درست نمیشه ! ) ولی با همه این حرفها این اتفاقیه که زیاد میفته و  زوج ها با هم قهر میکنند !

حالا با همدیگه قهر کردید و هر کدوم منتظرید طرفِ مقابل قدمِ اول را برای آشتی برداره ، واقعیت اینه در نهایت کسی که از نظر مادی یا روحی ضعیف ترِ اینکار را خواهد کرد و مجبور خواهد شد عذر خواهی هم بکنه ، در هر صورت میبایست بپذیریم که کسی که قدم اول را برمیداره ، شرایطِ طرف مقابل را برای آشتی میپذیره و چه بسا جایگاهش در زندگی به پایین تر از آن چیزی که قبلا بوده هم سقوط کنه !

علت نوشتن این پست اینه ، موقعیتِ خودتون را در زندگی بسنجید ، توان و تحمل روحیتون را ، امکانات و ابزار مادیتون ، در کل یه جمع بندی داشته باشید و اگر هم اختلافی بوجود آمد بسرعت قهر نکنید ، شاید مجبور بشید قدم اول را بردارید و در موقعیتی ضعیف تر از قبل قرار بگیرید !

مصداق: کسی را میشناختم که بسیار اهل خوردن و غذاهای خوشمزه بود و همسرش هم دستپخت خیلی خوبی داشت ، یه بار حرفِ جالبی به من زد ، گفت من غیر از یه بار هیچوقت با خانمم قهر نکردم ، قهر که میکنیم غذا هم درست نمیکنه ، صرف نمیکنه باهاش قهر کنم ! (لبخند)

توضیح  :  البته اون خانم شانس آورده شوهرش مثل بلاگر نبوده ! (لبخند)