زندگیتو بکن !

یه روزی آرزو داشتی کسی بیاد و باهاش ازدواج کنی  یه حداقل های برای زندگی داشته باشی  و  آرزوهات اینا بود یه خونه کوچیک و حس خوب و آرامش و در کنار او بودن  ، رویاهات در همین حد بود ، فقط برات این مهم بود که بهش برسی و در کنارش باشی ، کم و زیادش برات مهم نبود!

حالا حتی به بیشتر از اون هم رسیدی و باز ناراحتی ؟ هفته ای نیست که جر و بحث و دعوا نداشته باشی؟ توقعات آنچنانی و خواسته هایی خیلی بیشتر از روزهای اول؟

یکم فکر کن ، برت گردون به همون روزهای مجردی راضی میشی؟  الان میگی آرزومه که برگردم خونه پدری !

مثل همون آرزوهایی که وقتی خونه بابا و مامان داشتی؟ خونه کوچیک و حس خوب و این حرفا؟

بشین زندگیتو بکن !