گاهی میبینید بعضی ها کسی را آنقدر در ذهنشان بزرگ میکنن که وقتی به نبودنش و رفتنش فکر میکنن تصور میکنن قراره آسمون و زمین بهم بریزه و خورشید نتابه و ماه خودشو به در و دیوار آسمون بکوبه !
اون هم رفت و دیدی که بعد چند ماه یا سال فقط یه خاطره ازش مونده و بهترین روزهایی که میتونستی خوش باشی و پیشرفت کنی را از دست دادی !
به هر کس بیشتر از آنچه لازمه بها ندید ، خودتونو بیشتر از همه دوست داشته باشید ، اینجوری میتونید به دیگران هم محبت بدید ، کسی که خودش برای خودش مهم نیست ، چطور میتونه به دیگران اهمیت بده؟!
درسته