زندگی جزیره ای

یه جورایی از رابطه و رفت و آمد های جدید میترسیم ، معمولا سعی میکنیم که با خودمون یا حداکثر خانواده نزدیکمون باشیم ، خیلی وقته دوست جدید نگرفتیم و دوستای قدیم را هم کم کم داریم فرآموش میکنیم ، انگار داریم سعی میکنیم که توی یه جزیره باشیم و سعی کنیم یه جوری از خودمون یا خانوادمون محافظت کنیم.

انسان نیاز به ارتباط داره ، علاقه به خانواده ، پدر و مادر و خواهر و برادر یا همسر و فرزند و ارتباط خوب با آنها یه قسمتهای عمده از نیازهای روحی آدم را برطرف میکنه ولی یه قسمتهایی از روح آدمها نیاز به داشتن یه دوست و رفیق داره که خانواده نمیتونه جای اونو پر کنه.

عقیده دارم درها را نبندیم ولی با احتیاط هم باز نگه داریم ، اجازه ندیم هر کس وارد حریم زندگیمون بشه ولی نه اینکه با دنیا قطع رابطه کنیم و از ترس اینکه ممکنه بهمون آسیب بزنن خودمون را تارک دنیا کنیم.