رئیس کیست؟

تو زندگی مشترک فقط ۲ نفر تصمیم گیرهستند ، زن و شوهر ، پس رای اکثریت مفهومی نداره، به این معنی که برای یک موضوعی میخوان به یه تصمیم برسن ، نمیشه رای گیری کرد، یکی میگه بریم شمال ، یکی میگه بریم جنوب !

قطعا" مشورت و صحبت لازمه و حتما میبایستی هر کس دلایل خودش را برای حرفی که میزنه بگه ، ولی یک مسئله میمونه ، هر کی حرفی میزنه با علم به درست بودنش دلایلشو بیان میکنه ، در نهایت چکار میشه کرد؟

اگر بگیم 50 و 50 ، تصور کنید که یه طناب را 2 نفر از 2 طرف میکشن با نیروی کاملا مساوی ، چه اتفاقی میفته؟ دقیقا" هیچی ! سرجاشون ساکن و راکد میمونند یا اگر زور زیاد هم بزنن در نهایت طناب پاره میشه.

یا یه اداره و شرکت را در نظر بگیرین ، 2 مدیر با توان تصمیم گیری یکسان ، فکر میکنم باز هم به نتیجه نمیرسه ، اگر دقت کرده باشین معمولا سهام شرکتها 51 درصد متعلق به یک نفر خواهد بود ، که توان تصمیم گیری و هدایت و پیشروی کار را داشته باشد، البته قطعا با مشورت هیئت مدیره.

"برمیگردیم به زندگی ، دیدگاه من اینه که مرد میبایستی  توان تصمیم گیری نهایی را داشته و پس از مشورت با همسرش ، حرف آخر را بزند (در صورت صداقت و اعتماد) .البته صحبتم در رابطه با مردانی است که اهل زندگی ، صداقت و خانواده بوده و اعتماد کامل وجود داشته باشد."

بعضی خواهند گفت حرف کسی که درست تر و بهتر میگوید انجام شود ، خب چه کسی قرار است قضاوت کند کدام حرف صحیح است؟ باز در این حالت به بن بست تصمیم گیری میرسیم.

زندگی واقعی  شامل کار ، خرید ، کسب درآمد و ... تماما" مسائلی منطقی هستند و اصولا آقایان هم دیدگاه و مبنای تصمیم هایشان منطقی و کمتر بر مبنای احساس است.(زندگی واقعی منطق را میطلبد نه احساس را)

البته این قضیه را به همه خانواده ها نمیشود تعمیم داد ، هستند زنانی که بسیار منطقی بوده و تصمیم های  درستی در رابطه با مسائل زندگی میگیرند ، اینجا بستگی به آقایانی دارد که آنها نیز باید بپذیرند که اگر میخواهند کشتی زندگی در مسیر درست و آرام حرکت کنند ، تصمیم نهایی را به همسرشان بسپارند.

تکرار میکنم که این مطلب به اکثریت مواردی که دیدم برمیگردد ، ممکن است برای همه اینگونه نباشد.