حریم شخصی و حرمت عشق

این یه نوشته قدیمیم  است که بازخوانی کردم .

این اتفاق تو دوستی ها یا حتی پس از شروع زندگی برای خیلی ها میافته ، توقع دارن که طرف مقابلشون بخاطر عشق و علاقه ای که بینشون هست هیچگونه حریم شخصی و خصوصی نداشته باشند.

زن از مرد و برعکس ، میخوان که حتی از خصوصی ترین اطلاعات همدیگه سردربیارن .

از دید من این اشتباهه ، میپذیرم که نزدیکی دو نفر میتونه خیلی زیاد باشه و حس خوبی هم به آدم میده و میشه که کسی را به لایه هایی از حریمت راه بدی که فقط او میتونه بیاد ...اما به نظر من یه لایه یا آخرین لایه روح آدمی جای هیچکس نیست غیر خودش !

خیلی از اختلاف ها هم گاهی از همین لایه منشا میگیره ، مرد یا زنی که تصور این قضیه را دارن که ممکنه آنجا خبرهایی باشه و آنها از آن محروم هستن. حس میکنم یکی از مهمترین مسائلی که یه رابطه را میسازه ، اعتماد دو طرفس و بدون آن زندگی توام با شک و تردید ، یه عذابه .

آدمهایی هستن که  از طرف مقابلشون رمز گوشی یا ایمیل یا چیزای شبیه این میخوان ، اگر در یک رابطه اعتمادی بهم هست که رمز میخواهی چکار؟ ، اگر هم اعتمادی نیست که اصلا آن رابطه را میخواهی چکار ؟