رنگ آبی آسمان ، انعکاسررنگ دریاهاست ، یه جورایی وقتی آآسمون را نگاه میکنید ،یعنی دارید نگاهی هم به آبی دریاها و اقیانوس ها میندازید.وقتی چیزی مینویسید یا عقیده ای دارید ، درستش اینه که خودتون اولین کسی باشید که اونو رعایت میکنه ! مشغله کاری یا پول و درآمد از دیدن رنگ آبی آسمان واجبتر نیست.جایی هستم ( البته برای چند روز) تا نفسی آبی بکشیم !
یادش بخیر وقتی رو پشت بوم جا مینداختیم و ستاره ها را براق و چشمک زن و رنگ شب آسمان را مشکی مخملی میدیدیم،و گاهی با یه چشم و بین انگشت اشاره و شست ستاره ها را میگرفتیم.
آدمها میل به بینهایت بودن دارن ،مثلا به جاودانگی ، به ثروت ، قدرت ...برای همینه که روح همه آدمها همیشه به دریا ، آسمان ، کویر ...و به چیزایی که افقی دور دست و بینهایت گونه دارند ، علاقه دارد.
مرسی شما لطف دارید به خوانندگان وبتون
صمیمیت و احترام دو تا مقوله جدا از هم هستن، یعنی میشه به کسی احترام گذاشت ولی باهاش صمیمی نشیم.
سبک نوشتن `را` ارتباطی با صمیمیت نداره ها،منم منظورم این نبود.
البته حسم میگه شما از روی عادت `را` مینویسید ک خوب مربوط به خودتون و راحتیتون میشه چون وبلاگ خودتونه :)
زیباترین نقاشی دنیا هم اگر بیننده نداشته باشه ، یه سری خط و رنگه ، با عطر حضور شما ،بخودم اجازه نمیدم بگم وبلاگ خودم.
نه من از سبک `رو` خوشم میاد ،خب منم خواننده وبتون شدم پس لطفا از سبک `رو` استفاده کنید :)
عقیده دارم میشه تا بی نهایت صمیمی شد و در همان حال بهم احترام هم گذاشت
راستی شما برا چی کتابی می نویسید کلماتو!! مثلا `آآسمون رو` ،`آآسمون را` می نویسید
به خوانندگان نوشته ها احترام میذارم ، همیشه هم کتابی نیست و شاید بعضی از این سبک نوشتن خوششون بیاد.
سهراب جان میفرماید:
هر کجا هستم باشم
آسمان مال من است
پنجره، فکر، هوا، عشق، زمین مال من است...
+گوارای وجودتون این تنفس آبی.