چند وقت پیش یکی از کاربرا پرسید ، خودتون را معرفی میکنید؟
بهتر از نوشتن فکرمون چه راهی برای معرفی کردن داریم؟نام و نام خانوادگی ؟ سن؟ قد و وزن؟ تاریخ تولد؟ حتی مرد و زن بودنمان ، نشانه من بودنمان نیست !
فکر و اندیشه ماست که ما را میسازد و بهتر از نوشتن فکرم و عقایدم ، راهی برای معرفی کردن خودم نمیشناسم.
شش ماه و یا یکسال بعد آشنایی و شروع یک رابطه ، تمام علائم ظاهری و اسم و فامیل و تاریخ تولد ها به کناری میرود و اخلاق خوب و فکر و اندیشه روشن ، نیاز زندگی میشود.
آرامش و تفاهم ، درک همدیگه ، احترام به خواسته های هم ، توجه به نیازهای هم ، مهر و محبت و خواسته های فطری و نیازهای طبیعی ، ماندگارهای زندگی میشوند.
اگر روزی خواستید با کسی آشنا بشید ، چشمهایتان را ببندید و فکر او را گوش کنید.
زندگی در این دوره زمونه بنظرم شامل هر دو زندگی مجازی و واقعیه. نمیشه یکی رو نادیده گرفت و فقط به یکی بسنده کرد. اتفاقا از دنیای مجازی استفاده می کنم ولی در دنیای مجازی قرار ندارم
نمیگم انتخاب کنید ، میگم تفکیک کنید . هویت مجازی ، دوستای مجازی ، احساسات مجازی را برای این دنیا بگذارید و هویت و بقیه داشته های واقعیتون را هم برای دنیای واقعی.
با سلام. عقیده تون محترم و باارزش ولی در دنیای مجازی انسانها می توانند در بیان افکار و اندیشه ها غلو کنن و چهره ی دیگه ای از خودشون نشون بدهند که با دنیای واقعیت متفاوت باشه
پس در مجازی بمانید ! اگر کسی در مجازی نوشته مطلوبی هم داشت ، قرار نیست در دنیای واقعی هم با ایشان ارتباطی داشته باشیم.
لزومی ندارد وقتی با فکرو اندیشه ای در مجازی آشنا میشوید ، آن را به دنیای واقعی بکشانید، با اندیشه ها آشنا شوید و با فکر و تعقل خودتان از تجربه های نوشته شده استفاده بکنید یا نکنید.
شخصا بین مجازی و واقعی خطی کشیده ام و نمیگذارم هیچکدام به دیگری وارد شوند.
اول از همه سلام
بله درسته . فکر ادمی از هر چیزی تو دنیا مهم تره و این تفکرات و اندیشه های ماست که ما و جهان اطرافمونو میسازه ولی اگه طرف راستشو بگه و اندیشه واقعیش رو به ما نشون بده !
و خب وقتی کسی افکارشو به ما نشون میده با ما حس صمیمیت بیشتری داره . چون شاید افراد زیادی باشن که ما رو دیدن یا اسم و سن و ... رو میدونن ولی ایا همه اونا میدونن من واقعا کی ام و یا چه فکری تو سرم دارم ؟! قطعا نه ! و این نشونه تفاوت این دو گروهه !
سلام ، حس و روح و ذهن هر کسی براحتی میتواند صداقت یا بی صداقتی را در کلام کسی تشخیص دهد، آنهایی که ادعا میکنند گمراه شده اند و گول خورده اند هم میدانستند حرف طرف مقابل واقعی نیست ولی زندگی در رویا و خیال را به واقعیت ترجیح داده اند و به باد تکیه کرده اند !
یک بار نوشتم:
کاش در واقعی، آدم ها اول فکر هم را مشناختند، همینطور که در دنیای مجازی اول با افکار آشنا می شوند. کاش یک راهی وجود داشت که فارغ از ظاهر و امتیازهایِ پوچ، اول فکر و شخصیت آشکار می شد.
متاسفانه در 90 درصد موارد اینطور نیست. در واقعیت منظورم است.
و خیلی غم انگیز است.
شاید مشکل از ماست که فقط چشمهایمان باز است و گوشهایمان بسته !
دقیقا
ما بلاگرا همو بهتر از هرکسی میشناسیم با وجود اینکه شاید اسم همو ندونیم
ما در دنیای مجازی هستیم ولی واقعی ! مثل خواب و رویا که در دنیای واقعیه ولی واقعی نیست.
چه خوب نوشتین...
این زیباترین پستی بود که تا حالا خونده بودم متشکرم
درسته از روی افکار و نوشته ها آدم جذب یک نفر که ندیده میشه، یا با یکی دوبار خوندن حس بدی به طرف پیدا می کنه.
گاهی بهتره بعضی چیزها سکرت بمونه
نظریه ی خوبی ست.