داستان یک دیوانه
پنجره اتاق دانشجویی من در یک منطقه شلوغ آپارتمان نشینی بود ، درست روبروی من به فاصله یه کوچه 2 متری پنجره آپارتمان روبرویی قرار داشت ، تازه به این خونه آمده بودم و مختصر وسایلم را جابجا کردم ، در اولین شب وقتی داشتم درس میخوندم چشمم خورد به یه پسر حدود 25-30 ساله تو آپارتمان روبرو ، موهای ژولیده و یه رکابی نه چندان تمیز با یه شورت و بدون شلوار ، داشت دستشو میکرد تو دهنش و ادا در میاورد ، دلم سوخت ، گفتم طفلکی حتما مشکل روانی داره !
چند روزی گذشت و من به دانشگاه میرفتم و در ساعتهای مختلف اونو میدیدم ، هر بار با یه شکل و وضعی بود ، گاهی هم آوازهای ناهنجاری میخوند که صداش به شکل زوزه و مبهم به گوشم میرسید.
حتی یه بار دیدم داره خودشو میزنه ، بعد گریه میکرد و بعد خندید ، گاهی هم به روبرو خیره میشد و یه چیزایی روی کاغذ مینوشت یا خط خطی میکرد ، از این فاصله نمیشد تشخیص داد.
به خودم گفتم بیچاره خانوادش ، چه زجری میکشن، امیدوارم آدم خطرناکی نباشه ، آخه بعضی موقع ها نمیدمش و داشتم فکر میکردم اگه با این وضع بره تو کوچه و خیابون ممکنه به دیگران آسیب برسونه.
یه روز صبح زود کلاس داشتم ، آماده شدم و به سمت ایستگاه اتوبوس رفتم ، توی صف دیدمش ، باورم نمیشد این همون آدمه ، یه کت و شلوار ارزون پوشیده بود و سر و وضعش بهتر از حالتی بود که تو خونه میدیدم، حس کردم اونم داره با تعجب منو نگاه میکنه !
سوار اتوبوس که شدم ، تنها جای خالی کنار من بود که دیدم او هم سوار شد و کنار من نشست ، کمی ترسیده بودم ، گفتم نکنه از این افراد 2 قطبی و باشه و یدفعه تو اتوبوس قطباش قاطی بشه و بلایی سر من بیاره ، رومو به سمت پنجره کردم و بیرون را نگاه میکردم ، چند دقیقه بعد حس کردم داره بلند میشه که بره ، ولی تمام مدت سنگینی نگاهش را روی خودم احساس میکردم ، نفس راحتی کشیدم وقتی دیدم پیاده شده ، اتوبوس راه افتاد ، زیر پاهام یه پوشه رو زمین بود ، فکر کنم از تو دست همون دیونه عاقل نما افتاده بود ، برش داشتم و گذاشتم تو کیفم ، وسوسه شده بودم باز کنم و محتویاتشو بخونم ولی در طول روز خیلی گرفتار بودم.
تا شب درگیر کلاس و آزمایشگاه بودم و شب که آمدم خونه پوشه را روی میزم گذاشتم و به پنجره اتاق روبرویی نگاه کردم ، چراغها خاموش بود ، لای پوشه را باز کردم نوشته بود :
داستان یک دیوانه
روبروی اتاق من تازه یه جوان نقل مکان کرده ،بیچاره فکر کنم مشکل روحی داشته باشه ....
یه جورایی خنده داره :))
ولی خیلی جالب بود ، خوشمان امد .
با حال بود
من رو یاد یه تست روانشناسی انداختین.
میگن دیگران آینه ی رفتار ما هستنا ...جالب بود.
با این پست بسی کیفور شدم
ببخشید ولی تصورش منو به خنده انداخت ممنون بابت این حس خوب
این داستان را سالها پیش نوشته بودم و سر کلاس ادبیات عمومی خواندم ، آخرش چند لحظه همه ساکت بودند و بدفعه همه دانشجو ها با هم خندیدند