دکلمه: سایه ها

در اینکه آدمها توی این زندگی ماشینی از هم دور شدن و حتی روابط  خانوادگی به پدر و مادر یا نهایتا خواهر و برادر محدود شده شکی نیست.

یه زمانی با بچه های عمو و دایی و خاله و عمه بازی میکردیم و زیر کرسی مامان بزرگا و بابا بزرگا منتظر نخودچی کشمش و قصه های مهربونی بودیم.

خیلیاشونو حتی نمیدونم  کجان ، چکار میکنن و آخرین بار کی دیدمشون.

گاهی بعضی هاشونو میبینم  تو مراسمی ، همشون یه جوری گرفتارن و یه جورایی نگاهاشون با من غریبس و اون صمیمیت و مهربونی گذشته ها رو نداره.انگاری ما نبودیم که از سر و کول هم بالا میرفتیم .

خاطره ها مثل سایه  آدمها میمونن و باید همیشه همراهتون باشن ، چند وقته سایه خودتو ندیدی و بهش دقت نکردی؟

این دکلمه رو بر مبنای این حس نوشتم و اجرا کردم .

برای دانلود ، لطفا کلیک کنید.