صبر طبیعت

درخت و جنگلهای سبز و مهربون که به ما نفس میدادند را بریدیم

به غذاهایی که در اختیارمون بود قناعت نکردیم ، حتی در بعضی رستورانها گوشت فیل ، خرس و پلنگ و سلطان جنگل را سرو کردیم

شهرهایمان را پر از دود و آلودگی کردیم و از دل زمین هر آنچه بود بیرون کشیدیم

به خودمان هم رحم نکردیم و گاه روابط انسانی را هم فرآموش کردیم، جنگهای بیهوده ، قتل و جنایت و ظلم در حق هم  ، حتی پدر و مادرمان را بخاطر دمی آسایش به خانه سالمندان فروختیم !

در کنفرانسهای بین المللی مینشستیم و آه و ناله میکردیم از دگرگونی وضع هوا و آب شدن یخهای قطبی ، با همان نشست های چند هزار نفره ، هوا را گرمتر میکردیم !

آسمان آبی را گاه به گاه  و شبهای مخملی را مدتهاست که ندیدیم ، همه جا را پر از دود کردیم

نهنگهای بی آزار را وادار به خودکشی و رودها و دریاها را خالی از ماهی و پر از زباله و پلاستیک کردیم

برای تفریح به حیوانات سنگ میزدیم و شکنجه میکردیم و بی پروا فیلمشان را پخش میکردیم

شاخه درختان را میشکندیم و میسوزاندیم ، نه برای گرما و غذا ، برای لذت و تفریح

نمیشد از در منزل تا مقصد که میرویم ضربه ای به این طبیعت نزنیم ، حتی درون منزل هم مشغول تولید زباله ایم

چه کارها که کردیم و چه کارها که میبایست میکردیم و نکردیم

آن حیوان کوچکی که در شهری دورتوسط یک انسان خورده شد ، قطره آخری بود در کاسه صبر طبیعت

طبیعت  زجر کشیده دیگر در کنار ما نیست ، او هنوز هم مهربان است و برای حفظ خود ما  از دست خودمان ، در مقابل ما ایستاده !