نقاط ضعف

همه آدمها مرزی دارند که بعد از آن عصبانی میشن ، کسی را هم نداریم که همچین مرزی را اصلا نداشته باشد ، فقط مسئله در محل قرار گرفتن این مرز است ، بعضی بسرعت به آن رسیده و بعضی با ان فاصله بیشتری دارند.

هر انسان نقاط ضعفی دارد که میتوان از طریق آن او را وادار کرد از مرز عصبانیت بگذرد و بهترین کسی که میداند آن نقاط در کجای روح او قرار دارد ، کسی است که با او زندگی میکند.

ظاهر ، خانواده ، شغل ، ثروت ، کار ، تحصیلات و ... میتواند نقاط ضعفی باشند که انسانها برای خود ساخته اند ، ما خودمان برای خودمان ضعف هایی را تعریف میکنیم و تصور این را داریم که واقعا در رابطه با آن موارد مشکل داریم ، وقتی هم که خوب و خوش هستیم خواسته یا ناخواسته آن را به دیگران میگوییم ، در صورتی که از دید من ، غیر مرگ تمامی مسائل نسبی هستند و ضعف محسوب نمیشوند .شاید اگر خودمان به داشتن مواردی اعتراف نکنیم ،  شخص مقابل ما حتی اگر آن مسئله (از دید خودمان مشکل) را ببیند ، تا وقتی خودمان به آن قضیه حساسیت نشان ندهیم آن را بعنوان نقطه ضعف ما تلقی نکند ، ولی وقتی میبیند که ما در رابطه با آن موضوع حساسیت های خاصی داریم ، او هم ممکن است روزی از این قضیه سوء استفاده نماید.آنقدری که ضعف هایمان را میبینیم ، متاسفانه نقاط قدرت خود را نمیبینیم !

توصیه میکنم یک بازنگری در مواردی که  احساس میکنید نقاط ضعف هستند بکنید و همه آنها را بدور بریزید، مطمئن باشید تا زمانی که خودمان به توانایی ها و نداشتن ضعف باور نداشته باشیم ، دیگران براحتی میتوانند توسط اینگونه مسائل ، به روح ما آسیب بزنند.رهایی از این تفکر که ما در مواردی ضعیف هستیم ، میتواند قدم اول در کسب اعتماد به نفس و خودباوری باشد.