آنچه دلت میخواد را سرکوب میکنی و نمیگی و بدنبالش نمیری ، گاهی اگردلیل واضحی برای نگفتنات ازت بخوان ، شایدبگی ، آرزوهای من دست نیافتنی است ! فکر میکنی چند صد سال قراره زندگی کنی که اشتیاقت را نمیگی و برای محقق شدنشون تلاش نمیکنی ؟
از دید من ترس از نرسیدن ، بزرگترین دشمن آرزوهای انسانه.
از آنچه میخوای فرار نکن و بدون تا به خواسته هات نرسی، آرامش نخواهی داشت و حسرت خور ابدی باقی میمونی ، حداقل تلاشتو در حد معقول بکن .
در آرزو زندگی کردن محض هم بی فایده است ، شاید یه روزی به این نتیجه برسی بهتر از هرگز نرسیدن به یه آرزوی خیلی بزرگ ،بدنبال آرزویی کوچکتر ولی دست یافتنی باشی .
دنیای بدون آرزو یعنی دنیای ناامیدی !
گاهی چیزهایی که در واقعیت میبینی با دیدگاه و حتی علایقت تفاوت داره اما چون میبینی و بهت اثبات میشه خواه ناخواه میپذیری، عموما هر چه کم توقع تر باشی بیشتر نادیده گرفته میشی و ضربه میخوری، زندگی با آرزوی کوچیک هم همینه، نادیده میگیردت! باید آرزوهای بزرگ اما بجا داشت، اگر بخوای به آرزوهات برسی کوچک و بزرگ نداره، میرسی! البته تلاشی که شما گفتین مهمترین اصلشه، و اینکه زندگی بدون آرزو غیر قابل تصوره.
عقیده دارم بعضی از آرزوها شاید برای بعضی آدمها ساخته نشدن و تو این عمر کوتاه رسیدن بهشون محال باشه ، ترجیح میدم به چند آرزوی کوچیک برسم تا اینکه منتظر بمونم و هرگز به یه آرزوی بزرگ نرسم و حسرت تا همیشه همراهم باشه.به این میگن واقع بینی !
نه دیگه!
شوهر انسانش خوبه!
غول هم پولدارش !
(لبخند)
من یکی از این حسرت خورهای ابدی ام!
برای خواسته هام تلاش نکردم و فقط آرزو کردم
الان آرزوم اینه کاش یه چراغ غول جادو داشتم بدون نیاز به تلاش برای رسیدن به خواسته هام ازش میخواستم که منو به آرزوهام برسونه!
(لبخند)
بلانسبت، بعضی از دم بختهای محترم هم شوهر پولدار را در هیبت همان غول چراغ جادو میبینن !