تعادل در احتیاط

اینکه در روابطمون ، خصوصا رابطه های جدید احتیاط کنیم اصلا چیز بدی نیست ، فقط یک اما داره ، اینجا هم داریم تعادل را رعایت میکنیم یا نه؟

معمولا انسان با بالا رفتن سن محتاط میشود چون فکر میکند اگر اشتباهی بکند فرصت کمتری برای جبران آن دارد،  و کافی است یک تجربه تلخ در عدم احتیاط داشته باشد تا شروع به افراط در این زمینه نماید.

مثال میزنم ، خانمی با یک خانم دیگر آشنا شده و  این رابطه عمیق شده و به دوستان صمیمی تبدیل میشوند ، پس از مدتی متوجه میشود که آن دوست جدید ، مشکلاتی دارد و با توجه به این مدت آشنایی و صمیمیت، اطلاعاتی که نمیبایست او میدانسته را از حریم خصوصی شما دانسته و آنها را در نزد دیگران مطرح کرده ، شما بعد از این قضیه درها را بروی خود میبندید و اصولا اجازه نزدیک شدن هیچکس را به خود نمیدهید.

احتیاط زیاد باعث میشود که منزوی شوید و همه را از خود دور کنید.اینکه همه بد یا همه خوب هستند تا خلافش ثابت شود ، از دید من راه مناسبی نیست ، از دید من همه میتوانند نکات منفی و مثبت داشته باشند و میتوانیم با کمی زمان و بررسی بیشتر ، تشخیص دهیم ،کفه ترازوی مثبت آن شخص بیشتر است یا منفی او ، و بر این مبنا تصمیم به شروع یک رابطه بگیریم.هم احتیاط کنیم و هم درها را بر روی خود نبندیم.