گاهی که به گذشته فکر میکنیم کارهایی را بخاطر میاریم که از نگاه کنونی کاملا اشتباه بوده ولی در زمان و موقعیتی که در آن موقع داشتیم ، بهترین و درست ترین کاری بوده که میتونستیم انجام بدیم.
همانطور که اگر در زمان حال مشغول کاری هستیم و آن را صحیح و قابل قبول میدانیم ، ممکن است در آینده و یا کسب تجربه متوجه شویم که این هم اشتباه بوده.
از دید من اشتباهات گذشتمون هر چه بوده و زندگی ما را تحت تاثیر قرار داده ،ارزش افسوس خوردن نداره و تنها کاری که میکنه ، ذهن ما را بی جهت درگیر مسائلی میکنه که دیگه نمیشه درستش کرد .
به عقیده من اشتباهی که به حسرت تبدیل نشه، و عامل ویرانی نباشه، نه افسوس داره و نه پشیمونی، ما آدمیم و اشتباه کردن جدا از آدمیزاد نیست.
اشتباه کردن خودش یه آموزگار سخت گیر اما سرشار از درس و تجربه ست.
مشروط به اینکه وقتی تجربه ای کسب میکنیم ، در موارد مشابه بتونیم ازشون استفاده کنیم ، نمیشه پشت سر هم یک مدل اشتباه را تکرار کنیم و هر بار تحت عنوان تجربه در نظر بگیریمش.
ممنون از نظرتون
گاهی هم اونا در اون زمان اشتباه نبوده اند
در اون زمان بهترین کاری بوده که ما میتونستیم انجام بدیم
هرچند اگه اشتباه هم بوده باشه نباید غصه بخوریم و باید به چشم تجربه بهشون نگاه کنیم و ازشون درس بگیریم
اشتباه کردن خیلی بهتر از دست روی دست گذاشتن و هیچ کاری نکردنه... ولی با چشم باز اشتباه کردن و اینکه بدونیم داریم اشتباه میکنیم و اون کار را انجام بدیم خیلی بد هست ... امیدوارم هیچکس در این مخمصه گیر نکنه
از دید من یکی از نشانه های خاص انسان بودن ، اشتباه کردن است ، ما ماشین نیستیم ، پس اشتباه هم میکنیم.
و موافقم که میشه کسب تجربه کرد و مخالفم که ذهن و روحیه را برای افسوس خوردن درگیر کرد.
ممنون از نظرتون