توی دل کسی را نمیشه خواند ، نمیشه پی برد درونش چی میگذره ، چه بسا آدمهایی با ظاهر خوب ولی بد دل و چه بسا آدمهایی با ظاهر خشن و نه چندان مناسب ولی خوش دل !
این تجربه شخصی هست ، سعی میکنم دل خوانی نکنم ، خصوصا که برخورد من در دنیای واقعی با ظاهر افراد است و تا بهشان زمان ندهی ، نمیشه متوجه شد در درونشان چه میگذرد.
چه بسا کسانی هستند که فکرش را نمیکنی در سختی کنارت باشند و چه بسا افرادی که با ظاهر آخر محبت هستند و در موقع نیاز ناپیدا !
از دید من تنها زمان و موقعیت های خاص هست که میشود درون واقعی انسانها را دید و شناخت.
موافقم البته بازم قراره از مطلب شما کمی فاصله بگیرم و زاویه دیگه ای از این موضوع رو بگم
این مطلبی که شما گفتید باعث شد من نقدم نسبت به صدا و سیما رو اینجا مطرح کنم.
ظاهر آدما نمیتونه کامل بیانگر درون طرف باشه کاش صدا و سیما تو برنامه هاش آدمای خوب و خوش قیافه و آدمای بد رو بد قیافه نشون نده که یه زمینه ذهنی تو آدما به وجود بیاد این موضوع بیشتر تو برنامه کودکا دیده میشه و میره تو ضمیر ناخودآگاه بچه و با اون فکر بزرگ میشه و بعد به راحتی فریب میخوره و یا دید نامناسبی نسبت به بعضیا پیدا میکنه
مثلا وقتی یه دوره ای حرف از ریگی بود یه آدم با قیافه عجیب و غریب میومد تو ذهنمون و وقتی قیافشو تلوزیون نشون داد من یکی گفتم اگه جایی میدیدمش فکر می کردم آزارش به یه مورچه هم نمیرسه.
از دید من همه رسانه ها بدنبال جذب مخاطب هستند و صدا و سیما هم داره کار طبیعیش را انجام میده ، فکر کنم حداقل برای کودکان وظیفه پدر و مادر مهمتر و سنگین تر است ، 365 روز در یک سال هست ، از سن 6-7 سالگی به بعد میشه به نسبت گیرایی کودکان مطالب اجتماعی را روزانه به ایشان آموزش داد ، در پایان سال 365 مطلب مفید آموخته اند، فرضا میشه گفت کسی تحت هیچ عنوان، حتی نزدیکترین اقوام یا دوستان ، با هر چهره و ظاهر یا حرفهای محبت آمیز حق نداره به حریم شخصی شما (در اینجا نمیشه ولی پدر و مادر میتوانند واضح تر بگویند) دست بزنه یا نگاه کنه ، در پست دیگری نظرم را در این مورد هم خواهم گفت.
سپاس از حضور و نظر شما
ولی من دوست داشتم میتونستم دل آدمها رو بخونم، ذهنشون نه فقط دلشون
خیلی خوب میشدا
کاش میشد !
ممنون از حضورت
ممنون