طلبکارِ عشق !

از کسی برای به نتیجه نرسیدن روابط عاطفیش با شما طلبکار نباشید!

عقیده دارم که اشکال از درون خودمونه ، گاهی آدم وعده هایی که خودش به خودش میده را نمیتونه عمل کنه ، چه انتظاری از وعده دیگران دارید؟ میاد بهتون میگه میخوام باهات ازدواج کنم و زیرش میزنه؟ یعنی هر کی هر چی بگه قبول میکنین؟ یعنی اگه من الان بگم میخوام ببرمت قطب جنوب یه دوری بزنیم و بیاییم ، قبول میکنی؟  یا خودتون میخواهید که قبول کنید؟ زیرش هم نزنه و ازدواج هم بکنه ، عقیده دارم مشکلاتتون حل نمیشه ، اول خود واقعیتون ، خود با ارادتون ، خود شادتون  ، خود قدرتمندتون ، خود با فکر و عقلتون  و ... را پیدا کنید ، میبینید که دیگه به دیگران انگ بی وفایی و بدعهدی نمیزنید.

اینکه بگید عمرم رفت ، جوونیم را به پای تو ریختم یا حرفای مشابه ، از دید من قابل قبول نیست ، مگه جبری در کار بوده؟ مگه بزور مجبورت کرده بودن عاشق کسی بشی؟ اصلا از شما بپرسن عشق چی هست و چی شد که عاشق شدی ، میتونی جواب بدی؟

میدونید چرا بعضیا میگن ، عشق چرا نداره؟ چون جوابی براش ندارن ، نه اینکه چرا نداشته باشه ، شاید روشون نمیشه بگن ، هوس بود ، تنها بودم ، یکی را میخواستم که مال خودم باشه و خواسته های  منو تامین کنه و ... !

از دید من عشق یعنی شادی ، لذت ، ازادی ، خوش بودن ، خندیدن ، وقتی میبینی همه روز و شبت شده آه و ناله ، حال روحی و جسمیت خرابه ، بدتر از قبل شدی ، چرا اسمشو میذاری عشق؟!  خب قبلش که حالت بهتر بود !

از دیگران برای اینکه میان و میرن طلبکار نباشیم ، در حقیقت در اکثریت قریب به اتفاق روابط عاطفی انسانها اگر ضربه ای هم خوردیم ، بدونیم که کار کار خودمون بوده ، خودمون خواستیم که بهمون وعده داده بشه ، حتی میدونستیم واقعی هم نیست ، هیچکس دیگه ای را مقصر ندونیم .