ملاقات اولی ها !

از دید من وقتی اولین باره کسی را میبینید و با او آشنا میشید ، میشه با یه سلام شروع کرد ، از اینکه حال طرف مقابل را بپرسم زیاد خوشم نمیاد ، وقتی باهاتون قرار گذاشته قطعا حالش خوبه !

از ابراز عقیده راجب ظاهرش هم دست بردارید ، او خیلی بهتر از دیگران نکات مثبت و منفی خودش را میدونه !

به لباس و نحوه پوشش هم کاری نداشته باشیم که سلیقه است و دلیل نمیشه چون شما خوشتون نیومده ، بد باشه !

بهتره از مفاهیم حرف بزنید ، سعی کنید بدنبال طرز فکر او باشید ، خوبه که مجال بدین حرف بزنه ، کمتر سوال کنید ، خصوصا سوالات شخصی ، مثلا درآمدت چقدره ،ماشینت چیه ،  کجا زندگی میکنی ، خانواده یا ... نمیگم اینا مهم نیست ، ولی بستگی به هدف از آشنایی داره و هم اینکه از اینا مهمتر مسائل دیگریست که تا با آنها به تفاهم نرسین دانستن بقیه موارد بی مورد است.

بهترین حرفی که من به ذهنم میرسه اینه که بگین " تا آنجایی که دوست دارید از خودتون بگید" و اجازه بدید که او بگه ، وسط حرفاش حتی اگر سوالی به ذهنتون رسید آروم باشید ، مطمئن باشید وقتی کسی بصورت اختیاری از خودش میگه ، بیشتر از آنچیزی خواهد گفت که شما با سوال کردن بهش خواهید رسید.

براحتی در چشمانش نگاه کنید، ارتباط مستقیم چشمی نشان از اعتماد به نفس شما دارد و در ضمن  زیاد هم نخندید ! (لبخند)

اگر دوست داشتید که ادامه بدید و یا ندید ، بهش بگید ، کسی را در وضع بلاتکلیفی نذارید ، شفاف و واضح از خواسته هاتون و هدف از این آشنایی حرف بزنید یا بگید به ملاقاتها و زمان بیشتری برای شناخت نیاز دارید و تاکید کنید این به منزله ادامه رابطه نیست و هنوز برای ادامه نیاز به دانستن بیشتر از او دارید.

به هدیه در ملاقات اول اعتقاد ندارم ، حتی یک شاخه گل ! برای کسی که ممکنه دیگه نبینمش خاطره  درست نمیکنم.

اگر مطلبی را نمیخواهید بگویید ، مستقیم و راحت بگویید مایل به گفتنش نیستید (مهارت نه گفتن ) و حتی فکر خلاف گفتن را هم نکنید هر چند که تحت فشار بگذارنتون.