بلاگر کیست؟ !

از دیدِ من هستند کسانی که تا یک مکالمه کوتاه با کسی دارند فکر میکنند باید عاشق و معشوق شوند  و بشدت باید از نظر حسی و روحی متعهد و  وابسته بهم باشن  (بدون نگاه جنسیتی) ، تا کنون به کسی نگفتم دوستت دارم (مجازی و واقعی) و نخواهم گفت که حرمت و مسئولیت این 2 کلمه را بسیار زیاد میدانم ، شاید در حدی که از توانِ خود خارج میبینم !

به عقیده من حرف زدن  دو انسان نه قصد ابراز علاقه است و نه عشق و عاشقی  ، صرفا حرف زدن است !  و گاه انتقال تجربه و تبادلِ نظر ، فارغ از جنسیت.

صحبت با همنشین های مجازی  ، نظر دادن و گرفتن ، پرسش و پاسخی در افکارشان ، شامل هر موضوع و صرفا از مفاهیم ، برایم ارزشمند است ،شخصا بدنبال این نیستم که کجا هستی و کارتان و سن و اسمت چیست !

از دید من در محیطی مانند وبلاگ مهمترین علت بودن ، تبادل فکر و اندیشه است .

کلام و انتخاب آن برای من ارزش زیادی دارد ، حرفهایم را ساده میزنم ولی تمامی آنها باورهای پذیرفته شده من هستند و نمیگویم لزوما صحیح و درست و کاربردی برای همه، صرفا عقاید و تجربه های شخصی را بازگو میکنم ،مطالب نوشته شده در وبلاگ تماما افکار و ذهن خودم است  ، بارِ کلمات برای من بسیار مهم هست و گاه حس میکنم آنها در ذهنِ من سنگین هستند و وزن دارند !

برای مخاطبین محترم وبلاگ از همنشین مجازی استفاده میکنم ، براحتی به کسی دوست یا دوستان نمیگویم ، نه اینکه از مفهوم دوستی گریزان باشم اتفاقا چون آن را بسیار مهم و باارزش میدانم نمیتوانم بسادگی این لفظ را استفاده کنم.

انگیزه بودنِ من در اینجا  پاسخی به این سوال است ، چرا هستیم؟ و پاسخش از دیدِ من ، چون فکر میکنیم !