متاسفانه توی زندگی وقتی دو نفر به مرحله لجبازی میرسن ، شروع به خرد کردن اعصاب هم میکنن ، اعصابی که میبایست در آرامش و یکپارچه باشه به تکه های کوچک و درهم و روانی آشفته تبدیل میشه !
دلیلش هر چی باشه ، فشارهای همه گیری و در خانه ماندن ، اختلاف سلیقه و عقیده ، مسائل مادی و ...
حالا کی بهتر میتونه خُرد کنه؟
جواب: با کمال تاسف کسانی که با هم زندگی کردن و نقاط ضعف و ضربه پذیرِ هم را میدونند، بهتر میتونن خُرد کنن !
آن ذهن و انرژیی که میبایست در مسیر پیشرفت ، شادی و خوشبختی مصرف بشه را به ورطه تلاش برای در هم کوبیدن هم تبدیل میکنند و در نهایت دو بازنده از میدانِ زندگی بیرون خواهند آمد !
موقعی که میخوای چیزی بگی که میدونی میتونی با گفتنش روانِ طرفِ مقابلت را بهم بریزی ، فقط 1 ساعت زمان بده و نگو حتی اگر در اوج عصبانیت بودی ، کمی فکر کن ، این کار مثل شلیک گلوله و کمانه و برگشت اون به سمتِ خودت میمونه ، بعد 1 ساعت اگر باز میخواستی اون حرف دردناک را بزنی ، باشه ، بگو !
به نظرم وقتی کسی رو عصبی میکنی ممکن نیس خودت هم عصبی نشی،کلا تو دعوا نه فقط طرف مقابل رو بلکه خودتم اذیت میکنی
اینو همه میدونن ولی جلوی این رفتار گرفته میشه؟ خشم زورش زیاده ، متاسفانه به عقل هم چیره میشه گاهی ، بهتره با تمرینِ سکوت یا روشهای دیگه خودمونو برای مقابله با عصبانیت قوی کنیم !
ممنون از همراهیتون
حرفتون درسته خیلی پیش میاد از این موارد حالا هم تو زندگی مشترک هم توی روابط دوستانه و کاری ..درسته باید کنترل بشه ولی خب از دست و زبون و چشم ادم درمیره متاسفانه ..اینایی که میگید خیلی باید روی خودمون کار کنیم تا بهش برسیم و یاد بچه هامونم بدیم ..
مثل ورزش و رژیم نیست که بگیم از یه روزِ رُند شروع کنیم !
میشه با سکوت شروع کرد، میشه وقتی درجه خشم به قرمز نزدیک شد ، با خودمون عهد ببندیم 1 یا 2 ساعت تحت هیچ شرایطی حرف نزنیم. این میشه یه نقطه شروع.
ممنون از نظرِ خوبِ شما
واقعا چرا اینطوری شده؟ کجای راه رو داریم اشتباه میریم؟ کمی سازگاری و محبت مگه چشه که حتما باید روان و اعصاب همدیگه رو داغون کنیم؟
ای آدمیزاد..
شاید وارد گردونه زندگی بشید ، خودِ شما هم اینکارو بکنید !
البته اگر هم اکنون داخلش نباشید !
خیلیها در موقعیت که قرار میگیرند میبینند اونی نیستن که راجب خودشون فکر میکردند !
سپاس از نظرِ شما