آیا وقتی خودِ زن حس کنه که با وجود کار کردن داره تعادل و نظم زندگیش بهم میخوره ، آیا ادامه آن کار براش مهمتر محسوب میشه یا حفظ آرامش زندگیش؟
از دیدِ من اینجا مرد میتونه با همراهی و انعطاف بیشتر باعث بشه که زن بتونه هم به کار بیرون و هم به کار خونه برسه ، ولی همه آقایان هم اینطور نیستند ، دیدگاهشون برای زندگی این بوده که وقتی ازدواج میکنن مسئولیت کارهای منزل بعهده زن میباشد و توقع دارند که وقتی به خانه میرسند اون آرامشی که نیاز دارند را از محیط بگیرند.
اگر خانمی هست که شاغله و به کار کردن علاقه داره ، خوبه قبل از ازدواج راجب ادامه کارش خیلی واضح و شفاف حرف بزنه و تضمین های مناسب دریافت کنه.از اینکه مواردی را شروط ضمن عقد بگذارید (چه مرد چه زن) خجالت نکشید و حس نکنید باعث دلخوری کسی میشود ، توافقی شفاهی بوده ، مکتوب و محکمش بکنید.
این مورد هم از مواردِ اختلافی است که معمولا پس از شروعِ زندگی زیر یک سقف خودش را نمایان خواهد کرد، به آینده واگذارش نکنید!
کلا عقیده دارم باقی گذاشتن نقاط مبهم در تفاهم های قبل از ازدواج باعث مشکلاتِ زیادی در طولِ زندگی خواهد شد.
بنظرم خیلی این توافق ها قابلیت اجرا ندارن براحتی زیر همه چیز میزنن هر دو طرف سر هر چیزی حالا چه نوشته بشه چه نشه
در هر حال بودن یه سند مکتوب از نبودنش بهترِ.
سپاس از نظرتون
هر چقدر هم صحبت و قید بشه وسط زندگی ممکنه بازم بزنن زیرش
موردی بود که خانم میخواست بره خارج و آقا نه
توافق کردن و حتی قید که خارج زندگی نکنن
اما بعد از ازدواج خانم میزنه زیر حرفش و بعد جدایی پیش میاد
در مورد کار هم دیدم کشمکش و دعواهای بعد از توافق کار کردن یا نکردن رو
همینطوره ولی عقیده دارم بازم بهتره هر توافقی با هر کس ، مکتوب و مشخص باشه ، حرفها فراموش میشه یا بد تفسیر میشه ولی نوشتۀ مکتوب دیگه جای بحث نداره.
ممنون از نظرتون
خیلی سخت نگیرید اما حتما حرف بزنید
با حرف زدن خیلی چیزها قابل حله
حرف زدن و دانستن نظرات همدیگه خیلی وقتا باعث آرامش و تفاهم میشه
ضمن احترام به نظرِ شما ، یا میبایست همه حرفها را ضبط کرد که شدنی نیست یا مکتوبش کرد ، که برای بعد نقطه مبهمی باقی نمونه.
ممنون از همراهیتون