تقریبا اثرات و عوارض جسمی اعتیاد آورها با شدت متفاوت نزدیک به هم هست ، ولی یک چیز هست که در همشون یکسانه ، وابستگی روحی !
در روابط عاطفی ماده اعتیاد آور مستیم روی روح اثرشو میذاره و همون وابستگی را بوجود میاره ، چیز بدی هم نیست ، اعتیاد به کسی که دوستش دارید و فرضا میخواهید با هم زندگی یا ازدواج کنید .
مشکل آنجاست که جدایی در خیلی از روابط عاطفی واقعیتی که وجود داره و شاید خیلی از ما هم درک و تجربه کرده باشیمش .
شنیدین بعد یه جدایی میگن دیگه هیچکس جای او را برام پر نمیکنه؟ همون شخص را چند سال دیگه خوش و خرم با کسِ دیگه هم دیدید ! *
از نظرِ من ، درد و ناراحتی روحی که حتی میتونه مشکلات جسمی هم داشته باشه پس از یه جدایی طبیعیه ، شما به او عادت کرده بودید ، به حضورش تو زندگیتون حالا به هر نحوی بوده ، سختی ، رنج و عوارضی که پس از جدایی میاد سراغتون را آنچنان به پای عشق آتشین و دوست داشتن و این حرفا نذارید ، اینا بیشتر علائم ترک عادته ، زمان بدید، کمی تحمل کنید ، درست میشه !
آیا به عشق اول اعتقاد دارید
تفسیر عشق آدمها با هم متفاوته ، بستگی داره نظرِ و نگاه من چی باشه!
ممنون از همراهیتون
بنظرم بعد تموم شدن هر رابطع ای باید حداقل شش ماهی تنها باشیم چون اگر بعدش دنبال یک ادم دیگ باشیم صرفا بخاطر اینک ما قبلا با یکی بودیم و حال اون نیست و رفته باید با ادم دیگ ای باشیم .چون اون ادم رو بخاطر رفع نیاز الانمون میخایم بعد از ی مدت ک نیازمون برطرف شد دیگ ب اون ادم هم نیازی نداریم و رهاش میکنیم و هم اون ضربه میبینه هم خودمون ب این کار معتاد میشیم (نفر بعدی بخاطر ترک نفر قبلی )و این خیلی بدع
ادما باید بخاطر خود اون ادم اونو بخان ن بخاطر رفع نیازشون .
وقتی فلسفی حرف میزنم خندم میگیره اثرات خوسیسه هستا 

فکر کنم میو میو هم از عوارض جانبی دیگش باشه ! (لبخند)
ممنون و متوجه منظورتون شدم.
موافقم
با اینکه ردپای هر مسئله ای که با روح و دل آدمها در ارتباط باشه تا همیشه در زندگی باقی می مونه ولی میزانش خیلی خیلی کمتر میشه، این از خاصیت های خوب گذر زمانه..
با نظر شما موافقم
سپاس از همراهیتون
بله دقیقا بی رحمانه ش همینه که شما گفتید
اما واقعیت این هست که نمیشه تا ته عمر سوگوار باقی ماند
ولی هیچکس جای اون کسی که اونطوری در روح و جسممون بهش اعتیاد داشتیم را نمیگیره
نه که بمیریم
نه که دیگه نخندیم
نه که دیگه شاد نشیم
ولی هیچکس جای اونو پر نمیکنه
مثالش میشه از دست دادن عزیزان... خدا برای هیچکس نخواد... ولی اگه کسی عزیزش را از دست بده تا ته عمرش سوگوار نمیماند... بعدش میخنده ... زندگی میکنه ... آدمهای جدیدی وارد زندگیش میشن... اما جای اون آدم تا وقتی زنده است عین یه حفره توی قلب و ذهن و روحش خالی باقی میماند...
البته این نظر من هست
از دیدِ من اگر کسی که رفته در جایگاهی باشه که بشه براش جایگزین بهتری پیدا بشه حتی از خاطرمون هم محو میشه ، برای پدر و مادر نمیشه جایگزینی پیدا کرد ، پس همیشه هستند ، ولی حتی اگر روزی هم نباشند ، قطعا باز گذرِ زمان حالِ آدم را خوب میکنه و دیگه مثل اون روزا یا ماه های اول سختی نمیکشه و بی تابی نمیکنه.
سپاس از نظرتون
سلام. راستش من نمی توانم نظر مطمئنی بدهم چون تا به حال عاشق نشده ام. در مورد وابستگی به چیزها، بله موافقم.
سلام و سپاس از حضور و نظرتون