هر چی پیشِ خودم گفتم بگم که قورمه سبزیم چقدر و چقدر خوشمزه شده بود ، چه رنگی و چه عطر و بویی داشت ، چه برنجی گذاشته بودم و چه ته دیگی داشت ، حقیقتش دلم نیومد همنشین های گرامی را دچار مشکلات روحی و افسردگی و بعد هزینه های درمان و رفتن پیش روانشناس بکنم ، پیش خودم یه لحظه تصور کردم یکی از همنشین های محترم رو کاناپه تو اتاق روانشناس خوابیده با بغض داره میگه ، همش میاد عکس و فیلم غذاهای خوشمزه میذاره ، حالا اونا یه طرف اون قورمه سبزی منو دچار افسردگی کرده ! روانشناس گفت آروم باشید ، شما با دیدن اون تصاویر دچار پاشیدگی اشتهایِ روحتون شدید! خوب میتونید به اون وبلاگ سر نزنید اگه اینقدر بهتون آسیب میزنه !
اصلا آدرس وبلاگ بلاگر را بدید تا بتونم در روند درمان کمکتون کنم !
یک ماه بعدهمون روانشناس محترم روی کاناپه یکی از همکاراش خوابیده و میگه نمیدونم بعد دیدن اون تصاویر چه حالی شدم ، دیگه نمیتونم غذای دیگه ای بخورم ، فقط همون قورمه سبزی رو میخوام !
اصلا شایعه شده این آهنگ رو برای قورمه سبزی بلاگر خواندن !
این جمعه ایها دیگه آخرشن ! یعنی اسم این مدل پارتی رو دیگه نشنیده بودم ، پاستیل پارتی؟! همش از صبح دارن پاستیل میخورن ، نه اون چهارشنبه ایها با پفک پارتی نه این جمعه ایها با پاستیل پارتی ! باور کنید پاستیل زیادی خوب نیست براتون ، کِش میایدا ! (لبخند)
خوبه که 5 شنبه ایها طبیعی هستن !
مسئله اینه فقط قورمه سبزی هاش نیس که ___
قورمه سبزی نقطه اوجِ ! (لبخند)
به شایعه ها توجه نکنید، الکیه

قورمه سبزی های خودم خوشگلتر، خوش رنگ و رو تر، خوش عطر تر و قطعا خوشمزه تره
فکر میکنم دچار پاشیدگی روح شدی ! (لبخند)