گلنارم !

فکر کنید 100 سالِ پیش بود و از یکی خوشتون میومد چکار میکردید؟

چقدر یه نامه ، یه جوهر و قلم میتونست قشنگ بنویسه ... فکر کنید مردی بود و برای دلدار و همسرش که از او دور بوده ، چه ساده و راحت مینوشت ...

فدایت شوم، عزیز تر از جانم ، نازنینم،  بهتر از گلم ، اولین و آخرینم ، دلم برایت ذره ای شده ، کجایی که از دوریت بی قرارم ، خورشیدِ من ، مهربانم ، گلنارم ، یکدانه ام ، سرگردانم  از دوریت ، آتش عشقت مرا در کام برده ، در آرزوی دیدارت میسوزم ، گذری نیست که به یادت نباشم ، شبی نیست که بی یادت به خواب روم ، کاش اکنون در کنارم بودی و بی مزاحم تو را داشتم ، روزها میگذرد و من بی تو بودن را عادت نکردم ، آشفته ام از ندیدنت ، خسته ام از نبودنت ، کاش میدانستی دلتنگی من را ، کاش بجای ستاره ها با صدای دلنشینت سخن میگفتم ، با لبخند زیبایت از خواب میجستم ، آنگاه بی غم از عالم بودم ، بزودی پیشت می آیم و ختم دلتنگیست ، دیدارمان تازه میشود و قلبمان باز ، دوستت دارم گلنارم ، زیاده سخنی نیست و فرآوان غمِ دوری ، به امید دیدار ای عزیزِ دل ، فدای تو بشم ، یارِ دلتنگت  ، رضا