تجدید نظر در تصورات !

حس میکنم مثلا نسبت به یک دهه پیش میزان عاطفه خانمها تقلیل پیدا کرده ، میبینم زنانی که به هر دلیلی (موجه یا ناموجه) ، زندگیشونو رها کردن و مهریشون را به اجرا گذاشتن و  بچه ها را هم به پدر سپردن و رفتن ، حتی سالها گذشته و با اینکه میتونستن و امکانش را داشتن که بچه را ببینن ولی به این کار رغبتی نشون ندادن !

باورم نمیشد یه زن به هر علتی تحمل این قضیه را داشته باشه که بزرگ شدن عزیزشو نبینه!

مرد و زن میشه که از هم جدا و با هم غریبه بشن ، ولی نمیشه که از بچه متارکه کرد ، نمیشه که با فرزند غریبه شد !

نمیدونم چرا همیشه تصور میکردم با سخت ترین مصائب و مشکلات هم یه مادر میبایست دست از بچش برنداره، حالا برای پدر هم میتونه عجیب باشه ولی برای یه مادر پذیرفتنش برام خیلی سخته ، شاید میبایست در یه سری از تصوراتم تجدید نظر کنم !