از دیدِ من یکی از مهمترین مواردی که در روابطِ عاطفی به ظهور شخصیتِ واقعی هر دو طرف رابطه کمک میکنه ، حس دائمی بودن آن رابطه هست و تا این حس تامین نشه و اطمینانِ کافی به نامحدود بودنِ زمان آن رابطه و استحکامش وجود نداشته باشه ، نمیشه خودمون و طرفِ دیگه را درست ارزیابی کنیم ، اگر این تصور را داشته باشیم که این یک رابطه موقتی هست و ممکنه دوام نداشته باشه ، حتی اگر سالها هم در اون رابطه باشیم نه شما خود واقعیتون هستید و نه طرفِ دیگه ماجرا !
و متاسفانه همین دلیل باعث میشه که آشنایی های قبل ازدواج بصورت موثر نتونه در شکل گیری رابطه مناسب در آینده کارساز باشه.
توصیه میکنم ، اگر زود رنجی ، بگو ، شکاک هستی ، بگو ، عصبی و پرخاشگر هستی ، بگو ، خسیسی ، بگو ، تمایلاتت کمه ، بگو ، رفتار خاصی داری ، بگو و ... بذارید اگر تصمیمی گرفته میشه بر مبنای واقعیت آنچه هستید گرفته بشه نه بر مبنای یه نمایش سراسر از زیبایی و بی عیب و نقص بودنِ کاذب ، بخاطر خودتون هم که شده و گرفتاریهای آتی که در پسا ازدواج ممکنه سراغتون بیاد ، خود واقعیتون را در مدت آشنایی نشون بدید ، فکر نکنید که با ازدواج همه چیز تمومه و اگر عدم تفاهمی هم وجود داشته باشه خودش درست میشه !
واقعا اعصاب خورد کن ترین ادما برا ما زنا ادمای نمایشی هستن ،میترسن شخصیت اصلی خودشونو ب نمایش بذارن برا همین از جذابیتشون کم میکنه
مسئله اینه همیشه نمیشه نمایشی موند ، خصوصا بعد از شروع زندگی . کسایی که فکر میکنند با نشون ندادنِ حقیقت خودشون تونستن به چیزی برسن ، خودشون بازنده بزرگِ این ماجرا خواهند بود !
در این موارد باید گفت:
خودت باش، موند که چه بهتر..
نموند، بازم چه بهتر، چون از اون بهتر میاد..
خیلی موافقم با مطلبتون..
ولی اون موند چه بهتر ، بیشتر بهتر تره ! (لبخند)
سپاس از نظرتون