مطالب نوشته شده در وبلاگ بلاگر ( Blogger Blog) عقاید شخصی من میباشد و لزوما ممکن است تجربه مناسب یا نظر مفیدی برای سایرین نباشد.
شرایط و نحوه زندگی هر کس میتواند تجربه های متفاوتی از زندگی برای او داشته باشد.
نظرات شما قطعا" برای من عزیز و محترم خواهد بود .
کل نوشته ها در این وبلاگ و نظراتی که در دیگر بلاگها میگذارم نوشتن فکرم میباشد،مگر در دادن اطلاعات خاص که با ذکر منبع مشخص میکنم.
با احترام ، بلاگر
ادامه...
دوستی که به شما آرامش میده حالا گاهی هم از مشکلاتی که داره درد دل
میکنه ، دوست خوبیه ، از دوستایی که مدام ناآرامن و همیشه برای خودشون مشکل
درست میکنن ، پرهیز کنید ، بعضی وقتا آنقدر میان از مشکلاتشون میگن ، آدم
فکر میکنه خودش اون مشکل را داره !
اون که اعصاب خرد میکنه که دیگه دوست نیست، به نظرم هر آدمی باید حداقل یه دوست واقعی در زندگی داشته باشه، چون قطعا خانواده، همسر، فرزند، فامیل، آشنا و... در جایگاه خودشون بسیار باارزش هستن اما جایگزین دوست در زندگی نمیشن.
من خوشبخت بودم چون یه دوست خیلی خیلی بی نظیر در زندگی داشتم، اگر دوست رو مثل گل بدونیم برای من اون یه دونه دوست مثل رز هلندی بود هم دلنشین هم معنای آرامش و حال خوب، باهاش همه جا رو گشتم اما به شیوه ای خاص، ازش همه چی یاد گرفتم بی منت، خوبی نکردم خوبی کرد، درد دل کردم و شنید اما هیچی نگفت و قضاوت نکرد و فقط شنید و خودش همیشه ساکت بود، اهل دروغ نبود هیچ وقت، پایه و فوق العاده مهربون، ایراداتش هیچ وقت با خوبیاش هم تراز نبود چون دلش به وسعت آسمون بزرگ بود و به همون اندازه خوبی داشت، مغرور و بی نهایت سخت بود اما غرورش به هیچ آدمی آسیب نمیزد، حرف که میزد دوست داشتی تا دنیا دنیاست اون حرف بزنه و تو بشنوی، حرفاش همیشه رک و واقعی بود و گذر زمان بهت ثابت میکرد که چقدر اون حرفا بجا و کارساز بوده، یه دونه بود و مطمئنم در دنیا شبیهش نیست، این دوست رویا نبود و کاملا واقعی بود، فقط از یه جایی به بعد من ارزش دوستی رو نادیده گرفتم و همین باعث شد تمام این افعال گذشته بشن و برای حال و آینده جای خالیش در دنیای من باقی بمونه، اینا رو گفتم که به یه جمله ای برسم « برای دوستامون دوست خوبی باشیم، خوبم نیستیم حداقل بد نباشیم وگرنه از دستشون میدیم، به همین راحتی»
دوستای خوب هیچوقت از دست نمیرن ،توی قلب و فکر آدمهان ، تا قلبتون میتپه، آنها هم هستن. ممنون از نظر و تجربتون
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
داشتم فکر میکردم چقدر من دوست خوبیم پس
اون که اعصاب خرد میکنه که دیگه دوست نیست، به نظرم هر آدمی باید حداقل یه دوست واقعی در زندگی داشته باشه، چون قطعا خانواده، همسر، فرزند، فامیل، آشنا و... در جایگاه خودشون بسیار باارزش هستن اما جایگزین دوست در زندگی نمیشن.
من خوشبخت بودم چون یه دوست خیلی خیلی بی نظیر در زندگی داشتم، اگر دوست رو مثل گل بدونیم برای من اون یه دونه دوست مثل رز هلندی بود هم دلنشین هم معنای آرامش و حال خوب، باهاش همه جا رو گشتم اما به شیوه ای خاص، ازش همه چی یاد گرفتم بی منت، خوبی نکردم خوبی کرد، درد دل کردم و شنید اما هیچی نگفت و قضاوت نکرد و فقط شنید و خودش همیشه ساکت بود، اهل دروغ نبود هیچ وقت، پایه و فوق العاده مهربون، ایراداتش هیچ وقت با خوبیاش هم تراز نبود چون دلش به وسعت آسمون بزرگ بود و به همون اندازه خوبی داشت، مغرور و بی نهایت سخت بود اما غرورش به هیچ آدمی آسیب نمیزد، حرف که میزد دوست داشتی تا دنیا دنیاست اون حرف بزنه و تو بشنوی، حرفاش همیشه رک و واقعی بود و گذر زمان بهت ثابت میکرد که چقدر اون حرفا بجا و کارساز بوده، یه دونه بود و مطمئنم در دنیا شبیهش نیست، این دوست رویا نبود و کاملا واقعی بود، فقط از یه جایی به بعد من ارزش دوستی رو نادیده گرفتم و همین باعث شد تمام این افعال گذشته بشن و برای حال و آینده جای خالیش در دنیای من باقی بمونه، اینا رو گفتم که به یه جمله ای برسم
« برای دوستامون دوست خوبی باشیم، خوبم نیستیم حداقل بد نباشیم وگرنه از دستشون میدیم، به همین راحتی»
دوستای خوب هیچوقت از دست نمیرن ،توی قلب و فکر آدمهان ، تا قلبتون میتپه، آنها هم هستن.
ممنون از نظر و تجربتون