کنجکاوی انواع نداره !

آدمها ذاتا میل به دانستن دارن ، بعضی در رابطه با علم و هنر و تاریخ و ... ، بعضی هم زندگی خصوصی دیگران !

کنجکاوی محترمانه و غیر محترمانه نداریم ، در هر صورت سرک کشیدن توی زندگی دیگران کار درستی نیست.

صادقانه بگم ، خانمها در این مورد بسیار بیشتر از آقایان فعال هستند و دوست دارن از در و همسایه تا فامیل و حتی غریبه ها اطلاعات داشته باشند.وقتی زیادی کنجکاو هستی دیگران کمتر به شما اعتماد میکنن و سعی میکنن در برخورد با شما محتاط باشن ، باور کنید کمتر دانستن در مسائل شخصی دیگران به نفع شما خواهد بود ، در خیلی موارد مشکلات زندگی دیگران باعث بدبینی به زندگی خودتان یا همسرتان میشود ، مگر آنکه صرفا" به عنوان تجربه به آن نگاه شود و آن را به زندگی خودتان تعمیم ندهید .

توضیح: این حالت بعضی را در تماشای یک فیلم هم دیدم ، برای مثال فیلمی که زن یا مرد به هم خیانت میکنند ، آن شخص خود و همسرش را با شخصیت های فیلم جایگزین سازی میکند.

به نظر من دور کردن این مسئله از ذات و فطرت آدمها نیاز به آموزش و کسب مهارت داره ، اینکه آدم نخواد چیزی را که مربوط به خودش نیست و تاثیری تو زندگیش نداره را ندونه ، کمی سخت ولی شدنیه.(کنجکاو نبودن)

چند مورد هست که راجب خودم انجام دادم و نتیجه گرفتم :

- زمانی که کسی مطلبی را میخواهد به من بگوید و ربطی به من ندارد را نمیشنوم ، مثلا دوستی میگوید میدونی فلانی  تو زندگیش چی شده ؟ من قاطعانه میگم نه نمیدونم و نمیخواهم هم بدونم ، او هر چقدر اصرار کنه قبول نخواهم کرد ، تبدیل شدن یک مسئله به فرهنگ را میبایست از خودمان شروع کنیم.

- شخصی راز خود را میخواهد به من بگوید ، نمیپذیرم که بشنوم، چون اگر آن راز جایی فاش شود ، یکی از کسانی که در مضان اتهام است ، من خواهم بود .

- من با کسی آشنا میشوم ، اگر شروع کنم و سوالات خصوصی یا حتی ساده را از طرف مقابلم بپرسم ، ممکن است جایی که تمایل به پاسخ نداشته باشد واقعیت را به من نگوید و خود من عامل این بشوم که خلاف (دروغ) بشنوم .

اجازه بدیم آدمها تا آنجایی که خودشان میخواهند بگویند ، نه تا آنجایی که ما میخواهیم.