درباره من
مطالب نوشته شده در وبلاگ بلاگر ( Blogger Blog) عقاید شخصی من میباشد و لزوما ممکن است تجربه مناسب یا نظر مفیدی برای سایرین نباشد.
شرایط و نحوه زندگی هر کس میتواند تجربه های متفاوتی از زندگی برای او داشته باشد.
نظرات شما قطعا" برای من عزیز و محترم خواهد بود .
کل نوشته ها در این وبلاگ و نظراتی که در دیگر بلاگها میگذارم نوشتن فکرم میباشد،مگر در دادن اطلاعات خاص که با ذکر منبع مشخص میکنم.
با احترام ، بلاگر
ادامه...
برگهها
جدیدترین یادداشتها
همه- لاکچری ها...!
- پیدا شده؟!
- نگو !
- نشانه قدرت !
- نیمه گمشده !
- نمیبینی !
- چیزهایی که هرگز ندیدم !
- حداقل عادل باشید !
- هم مایه آرامش هم...!
- همش هم بد نیست !
- عشق در یک نگاه !
- محرم اسرار !
- تختِ گرم و نرم !
- آخرش چی میشه؟
- اقلا یه جا رو بذارید طبیعی بمونه !
- همنوع گرامی :
- تشویق و تنبیه !
- فقط نیستن !
- نمیشه اداشو در آورد !
- آموزشِ عشق !
بایگانی
- اردیبهشت 1403 2
- فروردین 1403 2
- اسفند 1402 4
- بهمن 1402 6
- دی 1402 20
- آذر 1402 10
- آبان 1402 13
- مهر 1402 18
- شهریور 1402 11
- مرداد 1402 14
- تیر 1402 21
- خرداد 1402 10
- اردیبهشت 1402 23
- فروردین 1402 29
- اسفند 1401 18
- بهمن 1401 31
- دی 1401 17
- آذر 1401 13
- آبان 1401 15
- مهر 1401 12
- شهریور 1401 37
- مرداد 1401 23
- تیر 1401 32
- خرداد 1401 29
- اردیبهشت 1401 28
- فروردین 1401 34
- اسفند 1400 24
- بهمن 1400 62
- دی 1400 58
- آذر 1400 53
- آبان 1400 67
- مهر 1400 55
- شهریور 1400 32
- مرداد 1400 43
- تیر 1400 46
- خرداد 1400 76
- اردیبهشت 1400 102
- فروردین 1400 128
- اسفند 1399 99
- بهمن 1399 91
- دی 1399 66
- آذر 1399 104
- آبان 1399 102
- مهر 1399 75
- شهریور 1399 75
- مرداد 1399 66
- تیر 1399 61
- خرداد 1399 76
- اردیبهشت 1399 54
- فروردین 1399 33
- اسفند 1398 35
- بهمن 1398 40
- دی 1398 29
- آذر 1398 71
- آبان 1398 1
جستجو
آمار : 427661 بازدید
Powered by Blogsky
شرایط متفاوت و صبوری
در خانه مانده اید، مثل سابق به پارک و مراکز خرید و تفریحی و رستوران نمیشه رفت ، حتی به کسی نمیشه دست داد و بغل هم که فعلا ممنوعه ، چه برسه به بوس و روبوسی!
بعد چند روز و با این تغییراتی که قطعا همه برای اولین بار تجربه میکنیم روح و روان را تحت فشار میذاره و میزان صبر و آستانه تحریک پذیری را کاهش میدهد.شاید علم به این قضیه که عامل عصبانیت های سریعتر و تنش های بیشتر همین تغییر ناگهانی شرایط زندگی است، بتواند به شما کمک کند که آرامش خود را بیشتر حفظ کنید و میزان صبوری خود را در خانه و خیابان بیشتر کنید.اگر دیدید اطرافیانتان هم بهانه گیری میکنند،آن را بحساب شرایط خاص این روزها بگذارید و تحمل کنید.اگر ادعا دارید صبور و مهربان هستید میبایستی در موقعیتهای غیر عادی و خاص توان خودتون را نشان دهید، در خوبی و خوشی همه صبورن !
بلاگر
دوشنبه 12 اسفند 1398 ساعت 20:49
حالا هم که صبر کنیم و بالاخره تحمل کنیم خیلی چیزارو در ادامه این داستان من فک میکنم تا مدت زیادی تعداد زیادی از مردم تو یه حالت وسواس گونه ای بمونن
امیدورام هر طوری که هست واقعا ختم به خیر بشه هر چه زودتر
اگر دقت کرده باشید این اولین بار در چند نسل اخیر هست که همچین اتفاقی میفته ، یه جور تمرین هست ، کسانی که به رعایت بهداشت عادت داشتند ، زیاد بهشون سخت نمیگذره ، این جور مسائل باعث میشه سطح بهداشت کل جامعه بالا بره. نحوه سرایت این بیماری با خیلی از بیماریهای دیگه خصوصا ویروسی یکسانه و شاید این حجم اطلاع رسانی جهانی در نهایت باعث بشه در آینده آمار بقیه بیماریهای عفونی و مسری هم کمتر بشه.
روزهای عجیبی رو داریم تجربه میکنیم، به شخصه هیچ وقت فکر نمیکردم روزمرگی هایی که گاهی ازش شکایت میکردم یه روزی مثل امروز آرزوی دوباره داشتنشون تا این حد مهم بشه برام، روزمرگی و زندگی معمولی، کنار هم بودن ها، صحبت کردن با همدیگه، حضور در جمع، خرید، پارک، با خیال راحت قدم زدن در خیابون و دیدن تمام مردمی که هیچگاه فکر نمی کردم تا این حد نگرانشون باشم و ما آدمها هر چقدر از هم دور باشیم و برای همدیگه ناآشنا اما در واقع تک تکمون روی زندگی هم تاثیر گذاریم و میتونیم عامل حال خوب و بد هم باشیم فرقی هم نمیکنه که یکی اینور دنیا باشه یکی اونور دنیا چون در هر صورت به هم نزدیکیم و در زندگی همدیگه حضور داریم.
فکر میکنم تنها چیزی که توی این روزا میتونیم بهم دیگه هدیه بدیم مهربانی، روی خوش، امید و آرزوهای خوب داشتن برای همدیگه باشه، اینا تنها کاری هست که میتونیم انجام بدیم و اینکه همدیگه رو خیلی بیشتر از قبل درک کنیم و حتی دوست داشته باشیم، هموطن و غیر هموطن هم فرقی نداره.
++حالا شما خانمی رو فرض کن که با لباس فرم و مقنعه و ماسک وسط خیابون هم گوشش میخاره، هم دماغ و صورتش، همزمان ترس و عذاب وجدان داره که دست عزیز خودش از صد متری صورتش رد نشه، حس میکنم دستها عوض مظلوم این روزا هستن بیچاره روزی صدبار شسته و سابیده میشه و در آخر هم تنها عضو متهم بدن هست.
جالبه که وقتی میرسی خونه و دستاتو میشوری ، خارشت هم تموم میشه !
اینروزا ادم حس میکنه همه چیز الوده هستش
چند روز پیش به همکارام میگفتم حالا اگر این وضعیت نبود نه هیچکس حوصله بیرون رفتن و دورهمی داشت و نه مایل بود کسی رو بغل کنه و ببوسه ولی الان با این اجبار انگار هممون تازه یادمون افتاده چقدر خوب بوده این چیزا
الان وقتشه همه رو دعوت کنید برای شام یا ناهار ، کسی هم نخواهد آمد و به بهانه های مختلف عذر خواهند خواست، ولی منت شما رو سرشون هست ، ضمنا تم مهمونی را هم بوس و بغل نامگذاری کنید.
ای وای، منم که همش حس می کنم صورتم می خاره :))
فک کنم این هم مثل همون جریان به اجبار در خونه موندن، ریشه روانی داره.
هر چیزی را ممنوع میکنن ، هوسش بیشتر میاد سراغ آدم ، حتی اگه خارش باشه !
من یه کم دیگه تو خونه بمونم افسرده میشم صد درصد
آخه چرا باید یکی دیگه خفاش بخوره ما تاوانشو بدیم اونم با جونمون
قسمت آخر نوشتتتون رو منم مثل شمام