حتما براتون پیش امده گذرتون به یه وبلاگ برسه که تاریخ آخرین پستش مثلا برای 5 یا 10 سال پیشه ، حس اصلا خوبی ندارم وقتی به این بلاگها میرسم ، میدونی حس رفتن به مزار کسی ، فکر میکنم نویسنده چی شده؟ چرا مینوشته و دیگه نمینویسه ؟فکرش تموم شده ؟ حوصلش؟ اتفاقی براش افتاده ؟ دلم میخواد مثل آخر فیلمایی که خوب تموم میشه ، ببینم که قهرمان داستان در اوج ناامیدی دوباره زنده میشه و به زندگی برمیگرده.ولی گاهی جوری وبلاگ سرد و بی روحه که دیگه امیدی به بازگشتش نیست .
داشتم فکر میکردم برای احیا و بازگردوندن آنها به زندگی چه کار میشه کرد؟ برای امتحان برای یکیشون هم در قسمت پیام و هم در نظرات یه نظر گذاشتم و خواهش کردم بگن که چرا دیگه نمینویسن، بعد 3 ماه بهم ایمیل داد ، حس خوبی بود که هنوز هست ، گفت اذیت شده ، پیامهای بی ربط و توهین آمیز براش گذاشته بودند ، تو مجازی هم بدجنس کم نداریم! اما مثل زندگی واقعی ، عقیده دارم میبایست اینجا هم تحملمون بالا باشه !
فکر کنم وبلاگ نویسهای فعلی و سابق هم باید هوای همو داشته باشن ، لطفا" اگه به یه وبلاگ بی جان یا در حال احتضار رسیدین ،با یه پیام که من میخونمت ، ذهنت و عقیدت را هر چند مخالف من باشه دوست دارم ، بهش تنفس فکری بدین ، بذارین به چرخه زندگی بلاگی برگرده ، باز بنویسه و دریای فکر آدمها را عمیق تر و ژرف تر کنه !
اره خیلی خوبه☺️
آره دقیقا همینه..خود من شاید از سال های 92 تا حالا دیگه به وبلاگای قدیمیم سر نزدم ..یعنی میدونی از وقتی این اینستا و تلگرام به قول معروف مد شده...دیگه کمتر کسی حتی به گوگل سر میزنه...اتفاقا خود منم یکی از کسایی ام که دوس ندارم وبلاگ و وبلاگ نویسی نابود بشه
از دید من شبکه های دیگه اجتماعی ، تا حدی تفریح هستند تا پویش فکر ، در وبلاگ به افکار واقعی انسانها بهتر میشه نزدیک شد .
تیلوی عزیز و لبخند ملیح