داستان کوتاه : ستاره من

وقتی هر بچه ای به دنیا میاد ،  یه ستاره هم بهمراهش متولد میشه ، اون ستاره اسمش ، اسم همون بچه است ، مال خودشه بدون اینکه بخواد هزینه ای بکنه  ، یکی از اون ستاره های آسمون متعلق به منه.

شما که بزرگ شدین شاید یادتون رفته باشه ، بچه که بودین ، سعی میکردین ستاره ها را میون دو تا انکشت بگیرین و از اینکه اونا چقدر کوچیکن تعجب میکردین ، ستاره  هر بچه ای با خوشحالی اون شاد میشن و با غم و آزارش غمگین میشن ، اگر بچه ای از این دنیا بره ، ستاره ،  اونو میبره به دنیای خودش ، اون میره اونجا و تو ستاره خودش زندگی میکنه ، ولی اونجا بزرگ نمیشه ، همیشه بچه میمونه ، ستاره براش یه دنیای پر از بازی و رنگ و اسباب بازی و شکلات میسازه ، گاهی بچه های ستاره های دیگه میرن پیش هم مهمونی ، تنها نیستن.

آدم بزرگا هنوز هم ستاره هاشونو دارن اصلا تا ابد مال خودشونه، ولی اکثرا" فرآموشش کردن ، هنوزم شب که میشه ، حس میکنم ستاره من وقتی باد پرده اتاقم را تکون میده دنبالم میگرده که شاید دوباره بخوام بین دو انگشتم بغلش کنم !