قولی که نباید بشکنیش !

قول دادن در تمامی فرهنگها و ملل وجود داره و افرادی که متعهد هستند و قولی محکم و پابرجا به شخص دیگه ای میدن قابل احترام.

از دید من محکمترین و استوارترین قولی که میدیم ، میبایست قولی باشه که به خودمون میدیم !

بهتره تا چیزی مسجل نشده ، تا اراده خودمون را محک نزدیم ، تا مطمئن نشدیم که توان انجامشو داریم ، بخودمون قولی ندیم.

از اونور هم شخصی که پا روی قولش میذاره عمل مذموم و ناپسندی و انجام داده و سبب بی اعتمادی دیگران نسبت به خودش میشه و بدترین نوع بی اعتمادی ، نداشتن اعتماد به خودمونه !

کسی که نسبت به تعهداتی که به خودش داده بی توجهی کنه ،  بسرعت به موجودی بی اعتماد به نفس ، بی اراده ، ضعیف ، شکننده و بهم ریخته تبدیل میشه و حتی روی توانایی های خودش نمیتونه حسابی باز کنه .

توصیه میکنم اگر میخواهید خودتون را متعهد به کاری بکنید ، ابتدا و قبل اینکه به خودتون قول بدین ، حسابی بررسی کنید و ببینید توان انجام آن کار را دارید؟ میتونید سر قولی که بخودتون میدین بایستید و زیرش نزنید؟

اگر شک دارید و حس میکنید شاید که نشه ، بهتره برای خودتون تعهدی ایجاد نکنید که باعث سلب اعتماد خودتون  از خودتون بشه !