تقسیم المثل !

کسی بود که من ماشین را برای سرویس پیشش میبردم ، پسر خوب و مهربونی بود و در کارش وارد ، یه ایراد داشت ، اصرار داشت که دیگران حس کنند او خیلی زیاد میداند !

بخاطر این قضیه میون حرفاش همیشه ضرب المثل بکار میبره ، یه بار به من گفت من علامه 10 نیستم ولی میدونم که ...

من هم خندم گرفته بود هم میخواستم راهنماییش کنم که اشتباه میگه تا جای دیگه بهش نخندن ، گفتم مهدی جان علامه دهر (زمانه و روزگار) درسته ! فکر کرد و گفت نه هر دوتاش درسته ، گفتم خوب یعنی چی که علامه 10 ،چرا 20 و 30 و 40 نه؟  گفت اگر 10 نفر علامه تو دنیا باشن، یکیش اونه !

توجیه از دید او منطقی بود و از دید من شیرین ، چه کار داشتم که بخوام ذهنیت ساده او را بهم بریزم.

یا جای دیگه کسی میگفت ، گلیم بخر اندازه پات ! (پاتو به اندازه گلیمت دراز کن )

یکی هم فقط یک ضرب المثل بلد بود ، با یک گل بهار نمیشه ، در هر موضوع مرتبط یا بی ربطی فقط همان را بکار میبرد، مثلا میگفتیم امسال گرما زود آمده یا فلان چیز گرون شده ، در هر دو حالت ،میگفت دقیقا ، با یک گل که بهار نمیشه !!!

منظور من از این نوشته اینه که سعی نکنیم بیشتر از آنی که واقعا میدونیم یا اطلاعات داریم یا خارج از تخصص ماست ، اظهار فضل نماییم ، بهتره راجب موضوعی حرف بزنیم که از آن خوب میدانیم و مطمئن هستیم اطلاعات غلط به مخاطب نمیدیم یا تجربه مفیدی را منتقل میکنیم.

همانجور که قبلا هم گفتم ، سخت ترین و در عین حال آسانترین کار دنیا ، حرف زدنه ، بستگی داره حرفهاتون محتوی و پشتوانه درستی داشته باشه یا نه !