حس بدی که موقع رفتن کسی میاد سراغمون چیه؟ به بودنش ، حضورش ، رفتارهاش و خیلی چیزای دیگه او عادت میکنیم ، وقتی میره یدفعه جای خالی اونا خودشو نشون میده و آدم حالش بد میشه ، از دید من مسئله عشق و عاشقی و این حرفا نیست ، درد ترک عادته و اینم مثل هر عادت دیگه ای موقع ترک کردنش سختی و فشار داره ، زمان بدید درست میشه !
بنظرم برای همین الان اسمشو بذارین خاطره
ممنون از نظرتون
خدا بخواد چن سال دیگ اسمشو چی میزاری ؟
خاطره !
پس عاشق شدن خودت تو ۱۲ .۱۴ سالگی صرفا عادت بوده
اون موقع اسم اون حسمو عشق گذاشتم ، الان اسمشو هوس میذارم !
اگ هر دو طرف از هم جدا باشن و هر دو طرف ب فکر اینکه طرف دیگ اون رو فراموش کرده ...ایا باز هم میتونه صرفا عادت باشه
در این نوشته بیشتر به این پرداختم اون حس بد ، عشق نیست و بیشتر درد ترک عادته ، عشق را یه مجموعه از مفاهیم گوناگون میدانم که عادت هم میتونه یکی از اونا باشه ، همینطور که هوسهای زودگذر هم یکی دیگه از اوناست، اعتقاد دارم آدمها اسم این مجموعه را عشق گذاشتند.قطعا قسمتی از هر رابطه ای میتونه شامل عادت هم باشه.
اگ عشق بود و با این دید ردش کردین چی اگ بعد ی مدت زیاد اون رفت ولی همچنان یادش هر لحظه باهاتون بود چی ؟
اتفاقا نظر من اینه چیزی تحت عنوان عشق وجود نداره ،چیزی که یه طرف میذاره میره ، از دید شما میتونه عشق باشه؟ همه ای حال بد ،فقط عادته !
سپاس از نظر شما
کاملا موافقم
ممنون از حضورتون
دقیقن ... اینکه قرار باشه باقی عمرتو بدون اون بگذرونی ...
مثل گم شدن تکه بزرگ پازل میمونه
عادتی خوبه که موندنی باشه ، خوبه آدما به عادتهای رفتنی عادت نکنن !
سپاس از نظر و حضور شما
به نظر منم این دو مورد از هم جدان
گاهی با رفتن یه نفر فقط برحسب عادت نبودنش اذیتت میکنه این احساس زودگذره و بعد از زمان کوتاهی به روزای قبل از بودنش برمیگردی
اما مورد دوم فقط عادت نیس گاهی آدم جای خالی 1 نفر رو نمیتونه به این سادگی هضم کنه شاید یاد بگیره چطور با نبودنش کنار بیاد ولی فراموش هم نمیکنه
به نظر من ، تا وقتی فراموش نمیکنه که تنها باشه وقتی شخص جدیدی وارد زندگی بشه و به اون عادت کنه ، خصوصا اگر اون شخص حضور قوی تر ی داشته باشه ، بسادگی عادت قبلی فراموش میشه.
ممنون از حضور و نظر شما
بیشتر از "هیچی" هستی دوست من..:)..
ممنون از حضورتون
نظر شما همیشه محترمه و صد البته درست،
اما من همچنان روی حرفم هستم، شاید آدمها در این زمینه با هم متفاوتن.
چالش نظرها لزوما به معنی تحمیل آن نیست ، هر انسانی با موقعیت ، شخصیت و امکانات متفاوت ، بهترین نحوه زندگی را برای خودش انتخاب میکنه ، اینجا فقط نظرات مطرح میشه ، عمل به آن یا حتی فکر کردن بهش در اختیار مخاطبین محترم هست.
از دید من یه آدمهایی برای همیشه ماندگارن حتی اگه نباشن.
اتفاقا من فکر میکنم انسان موجود فراموش کاری نیست بلکه یا میپذیره و کنار میاد یا نمیپذیره و عذاب میکشه.
انسان فراموشکاره ، زیاد هم هست ، شاید فقط تا وقتی یکی دیگه بیاد و به اون عادت کنه ، بتونه چیزی را تو ذهنش نگه داره.
نه همیشه،نه در هر موقعیتی و نه برای هر آدمی.
همیشه همینه ، اگر حضور نداشت ، اصولا عادتی پیش نمیومد که با نبودش سختی و دردی همراه باشه .
سپاس از نظرتون