از دید من با گذر عمر انسانها از افراط و تفریط دور میشن و به تعادل نزدیک !
کارهای هیجانی آنچنان نقشی در زندگیشون جایی نداره و بیشتر سعی بر حفظ وضع موجود دارن ، یه جورایی در مقابل تغییر های ناگهانی مقاومت میکنن ، شایددیگه از جهش های آنچنانی و پیشرفت های چشمگیر ، خبری نباشه.
کلسیم تا 30 سالگی بخوبی جذب استخوان میشه و بعد از آن این اتفاق نمیفته و لازم هست ذخیره این ماده در بدن تا قبل از این سن انجام بشه تا در آینده و سالهای بعد مشکلی برامون پیش نیاد ، در زندگی هم همینه ، ذخیره مادی و معنوی میبایستی در سن پایین انجام بشه یا حداقل بدرستی پایه گذاری بشه ، کسی برنده مسابقه زندگیه که زودتر شروع کنه !
کسانی که در سنین پایین هستند ، زمان را از دست ندهند ، درسته که با گذر عمر به تعادل میرسید و این خیلی هم خوبه ، ولی با چه پشتوانه و ذخیره ای ؟
ولی انگار تعادل با زمان یار دیرینه جدا نشدنی باشه هر چقدر هم تلاش کنی در نهایت تعادلی که باید باشه و میخوای که باشه خیلی کمه،
انگار دست در دست هم دارن جلو میرن و تا بهایی چون گذر عمر پرداخت نکنی به تعادل واقعی نمیرسی.
همینطوره ، کاش میشد بدون پرداخت بهای عمر اینکارو کرد ، البته استفاده از تجربه دیگران میتونه کمک کنه .
ممنون از نظر شما