من بهترینم !

ما اونی نیستیم که خودمون تصور میکنیم ، اونی هستیم که دیده میشیم !

حالا یک نفر نه ولی وقتی چند نفر انسان متفاوت دارن یک مطلب را از بعد رفتاری به ما تذکر میدن یا راجبش با ما حرف میزنن ، خوبه که بهش فکر کنیم و روی اینکه خودمون راجب خودمون چی فکر میکنیم ، پافشاری نکنیم.

البته میشه بی توجه به حرفهای دیگران راه خودمونو ادامه بدیم و چیزی را هم تغییر ندیم ولی از دید من اصلاح رفتارنامناسب بیشتر به ما کمک میکنه تا دیگران .

مصداق:

چند نفر بهت میگن برخوردات در مقابل انتقاد خیلی تنده ، همش دوست داری ازت تعریف بشه ، تحمل کوچکترین حرفی را خلاف میلت نداری ،ولی وقتی  از خودت بپرسن ادعا میکنی خیلی صبوری و انتقاد پذیر  ، گاهی هم برای اثبات ادعاتون توجیه هم داری ، که البته صرفا" برای خودتون قابل پذیرشه. در واقع شما تحمل بسیار کمی در زمینه کلام مخالف با نظرتون را دارید و اون چیزی نیستید که خودتون فکر میکنید هستید !

خوبه که وقتی ازمون انتقاد میشه ، حتما تا آخر صحبت طرف مقابل را بشنویم ، حداقل ساعتی روی آن حرفهایی که شنیدیم فکر کنیم و عادلانه خودمون را قضاوت کنیم ، چقدر عالی میشه که اگر انتقادی از ما صحیح بود ، آن را بپذیریم و از شخصی که این کار را کرده تشکر کنیم و تغییر لازم را در خودمون بدیم ، حتی اگر اون شخص یه بچه باشه !