ترس و احتیاط از نظرِ من با هم متفاوت هستند و هر کدام جداگانه میتونن مفید یا آزار دهنده باشند.
از دیدِ من احتیاط مراقبتی هست که منطقی و با فکربوجود میاد ، برنامه داره و در خیلی مواقع به ما کمک میکنه.زیاده روی در احتیاط ما را بیشتر به علائم ترس نزدیک میکنه.
ترس یک غریزه هست و یه جاهایی میتونه به ما کمک کنه ، ولی معمولا بدون برنامه است و باعث میشه گاهی فرصت ها را از دست بدیم و در حالت حاد و زیادش ، آرامش را از ما میگیره.
در هر دو حال تعادل لازمه
ترس در وجود همه هست منتها حدودش رو خود آدمها مشخص میکنن مثلا همه ممکنه ترس از ارتفاع داشته باشن ولی یه عده کنترلش میکنن و بر ترسشون غلبه میکنن و ممکنه حتی به عنوان عامل هیجان و شادی ازش استفاده کنن ولی یه عده هم نه، و واقعا هم دست خودشون نیست..
در مسائل اجتماعی بهتر هست که محتاط باشیم همون جور که همیشه میگن احتیاط شرط عقل و لازمه، ولی تجربه خودم میگه بیش از حد محتاط بودن و احتیاط کنترل نشده فرصت سوز خوبی هم هست.
حالا شما که از هیچی نمیترسی؟ بد نیست میون 2 تا اسمان خراش از روی طناب حرکت کنید ، اینجوری ترس از ارتفاع هم دیگه نخواهید داشت ! (لبخند)
ممنون از نظر و همراهیتون