چرا قبلش میشه، بعدش نمیشه؟!

توی یه رابطه هستید (بدون نگاه جنسیتی) که هنوز تکلیفش مشخص نیست ، همه چیز خوبه ، اگر گاهی هم فرضا عصبانی میشید ، بخوبی میتونید خودتون را کنترل کنید ، بهترین وضعیت ظاهری و مودبانه ترین الفاظ و محترمانه ترین برخوردها را با هم دارید ، کلا به رفتار خودتون مسلط هستید . چه اتفاقی میفته که همین آدمها از مرز ازدواج که رد میشن ، بعد مدتی همه یا قسمتی از  اینها را از دست میدن؟ سوالِ من اینه اون نیرو و توانی که قبلش داشتید و خیلی جاها میتونست کنترلتون کنه را چرا بعد از شروع زندگی استفاده نمیکنید؟ خیالتون راحت شده که طرف دیگه به این راحتی نمیتونه بکنه و بره؟  همین عدم تسلط به رفتار و  دیگه براحتی نمیشه کند و رفت ،  بمرور به خشم و تنفر منجر میشه !

دارم خودمو گوش میکنم