وبلاگ نویسی هم خصوصا در زمینه نظرات و پاسخگویی بهشون مشکلاتی داره ، وقتی با کسی حرف میزنید چه رودررو و چه با تلفن ، شنونده میتونه علاوه بر مفهوم کلمات از لحنِ صداتون یه چیزایی حس کنه و درک بهتری از جملاتتون داشته باشه ، در نوشتار نمیشه این کارو کرد و بعضی مواقع ممکنه باعثِ سوءتفاهم بشه ، متاسفانه نوشتار لحن و آوا نداره و به اندازه صحبت کردن نمیتونه گویا باشه و منظور دقیقتونو منتقل کنه ، ممکنه بشه ولی سخت تر !
خب جدیدا آقایون آرایش هم میکنن
آره ، یاد یه طنز افتادم :
رفته بودیم واسه داداشم خواستگاری
دیدیم عروس نشسته خیلی ریلکس با شلوار لی و تیشرت!
مامانم تو گوشم گفت: خوبه والا نه شرمی، نه حیایی، نه …
همینجوری داشت میگفت که عروس با چادر از آشپزخونه چایی به دست اومد سلام کرد!
هیچی دیگه فهمیدیم اون داداش عروس بود! (لبخند)
منم کمتر مردی رو دیدم که از استیکر استفاده کنه ، احتمالا همشون با شما هم عقیدن...
من که خیلی خوشم میاد ازشون ، نوشته رو رنگی و خوشگل میکنن
طبیعت شماست و از دید من خیلی هم خوبه ، یه جورایی استیکر ، آرایه برای متن هست مثل لوازم آرایش برای خانمها ، البته نگذریم از این موضوع که جدیدا آقایان هم کم استفاده نمیکنند ! (لبخند)
به نظرم استیکر ها یه کوچولو کمک کردند تا کلمات لحن داشته باشند
با شما موافقم ، ولی عقیده دارم در نهایت نمیشه جای مکالمه را بگیره، من از استیکرها خوشم نمیاد ، حس میکنم بیشتر یه ابزار زنانه هست تا مردانه ! (لبخند)
سپاس از همراهیتون
کاش میشد لحن رو هم متوجه شد توی نوشتار اون موقع دیگه عالی میشد ، چون لحن مشخص نیست بیشتر وقتا از این استیکرا استفاده میکنم
ولی جالبه که توی نوشته های شما لحنتون هم مشخصه
سپاس از نظر و همراهیتون
ای نوشتار بی لحن، با وجود این سختی ها چرا اینقدر خوبی؟
اینا هست ولی یه خوبی بزرگ هم داره فرصت فکر کردن بیشتری داری..
برای کسایی که موقع حرف زدن سختشونه که فکر کنن و بگن ، بله خوبه !
سپاس از نظرتون