زبانِ خودمون !

چند وقتِ پیش توی یه مجلس کوچیک بودم ، یکی را که از قبل میشناختم دیدم ، سلام و احوالپرسی کردیم و شروع کردیم به حرف زدن ، پرسیدم چه میکنی ؟ گفت نو سینک ! گفتم آهان ، سینکِ نو خریدین؟ خوب مبارکِ ، گفت چی ؟ گفتم سینکِ نوی آشپزخونتون دیگه ، با یه پوزخند گفت، به انگلیسی گفتم یعنی هیچی ، شما که انگلیسیت خوب بود چی شد پس؟ منم خندیدم و ادامه داد ، آره ماه پیش که مسافرت خارج رفته بودم ، پرسیدم کجا؟ گفت یه سفر رفتم استانبول ، گفتم آهان (تو دلم گفتم ، استانبول زیاد هم خارج حساب نمیشه ، همینجور تو خیابون راه میری از 5 نفر 2 نفرشون ایرانین!)خیلی فن داشتیم؟ پرسیدم یعنی رفتی تو کار وارداتِ فن و هواکش و این حرفا؟ باز پوزخندشو زد و گفت یعنی گشتیم و خوش گذروندیم ، گفتم آهان ! (تلفظ درستش یه چیزی مابین فن و فان هست)، تا حالا چند بار خارج رفتی؟ چطور مگه ، هیچی همینجوری میپرسم ، دوست نداری جواب نده ! یه بار ! یعنی 3 روز رفتی خارج اونم ترکیه ، بعد نصف کلماتی که داری میگی انگلیسیه؟

***

یکی بعد از 20 سال از یه کشور انگلیسی زبان آمده بود ، باور کنید تمام کلماتش فارسی بود ! و سعی میکرد تا جایی که میتونه از کلمات انگلیسی استفاده نکنه ،  اختلاط زبانها چیزِ بدی نیست و اجتناب ناپذیره ، واقعا کلماتی هست که معادلش با همان مفهوم در آن زبان نیست ، من هم گاهی استفاده میکنم ازشون ، ولی وقتی معادلش هست ، از دیدِ من بهترِ به زبان خودمون حرف بزنیم !